Włodzimierz Lubański, urodzony 28 marca 1947 roku w Gliwicach, to bez wątpienia jedna z największych legend polskiej piłki nożnej. Jego piękna kariera, talent oraz wkład w rozwój reprezentacji Polski uczyniły go symbolem narodowego futbolu. W wieku zaledwie 16 lat i 188 dni zadebiutował w dorosłej kadrze narodowej, a chwilę później został najmłodszym strzelcem gola w historii biało-czerwonych. Ten rekord pozostaje niepobity do dziś.
Droga do reprezentacji
Lubański już jako dziecko wykazywał niezwykły talent piłkarski. Wychowanek Górnika Zabrze zadebiutował w ekstraklasie jako 16-latek, a jego szybkość, technika i instynkt strzelecki szybko przykuły uwagę selekcjonerów. W 1963 roku został powołany do reprezentacji Polski i od razu zapisał się w historii, strzelając gola w meczu z Norwegią. Ten wyczyn sprawił, że nazwisko Lubański stało się synonimem nowej ery polskiej piłki.
Sukcesy klubowe i reprezentacyjne
W barwach Górnika Zabrze Lubański zdobył siedem tytułów mistrza Polski oraz czterokrotnie triumfował w Pucharze Polski. W 1970 roku poprowadził klub do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, co było historycznym osiągnięciem dla polskiego futbolu klubowego. Jego transfer do belgijskiego Lokeren w 1975 roku otworzył mu drogę do międzynarodowej kariery, gdzie przez lata prezentował znakomitą formę.
Na szczeblu reprezentacyjnym największym osiągnięciem Lubańskiego był udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata w 1974 roku. Niestety kontuzja odniesiona w meczu z Anglią wykluczyła go z turnieju finałowego. Mimo to pozostaje jednym z najlepszych strzelców w historii reprezentacji Polski z dorobkiem 48 bramek w 75 występach.
Tabela występów klubowych i reprezentacyjnych
| Klub/Reprezentacja | Lata gry | Liczba meczów | Liczba goli |
|---|---|---|---|
| Górnik Zabrze | 1963–1975 | 234 | 155 |
| KSC Lokeren (Belgia) | 1975–1982 | 196 | 82 |
| Stade Quimper (Francja) | 1982–1983 | 32 | 10 |
| Valenciennes (Francja) | 1983–1985 | 60 | 13 |
| Reprezentacja Polski | 1963–1980 | 75 | 48 |
Ciekawostki z kariery i życia
- Włodzimierz Lubański jako pierwszy Polak znalazł się na radarze zachodnich klubów już w latach 60., jednak ówczesne przepisy uniemożliwiały mu transfer.
- W 1972 roku zdobył z reprezentacją Polski złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium.
- Kontuzja, której doznał w wieku 26 lat, była na tyle poważna, że wielu ekspertów uznaje ją za moment przełomowy, który przekreślił jego szansę na jeszcze większą karierę międzynarodową.
- Po zakończeniu kariery został doradcą prezesa PZPN oraz ekspertem telewizyjnym.
- W 1997 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi dla sportu.
Działalność trenerska i ekspercka
Po zakończeniu profesjonalnej kariery piłkarskiej w 1985 roku, Włodzimierz Lubański pozostał aktywny w świecie futbolu. W latach 1986–1989 pracował jako doradca techniczny i trener młodzieżowych zespołów w belgijskim KSC Lokeren, gdzie zakończył karierę zawodniczą. Następnie w 1990 roku objął funkcję doradcy zarządu klubu RC Lens we Francji, gdzie wspierał rozwój akademii i scouting.
W 1999 roku wrócił do Polski i został doradcą prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej ds. rozwoju piłki młodzieżowej. Współpracował z takimi postaciami jak Zbigniew Boniek i Jerzy Engel. Jego działania skupiały się na budowie systemu szkolenia młodych piłkarzy, szczególnie w ramach programu Młode Talenty.
Równolegle, od początku lat 90., Lubański był obecny w mediach jako ekspert piłkarski. Komentował mecze reprezentacji Polski m.in. dla TVP, Polsatu i Canal+. Jego analizy cechowała duża kultura wypowiedzi, trafność ocen oraz dystans do świata futbolu. W 2002 roku był głównym ekspertem TVP podczas mundialu w Korei i Japonii, a także współprowadził programy publicystyczne dotyczące polskiej piłki.
W 2013 roku został członkiem Rady Programowej ds. rozwoju piłki nożnej przy Ministerstwie Sportu i Turystyki. W tym samym okresie działał jako ambasador UEFA Grassroots w Polsce, promując futbol wśród dzieci i młodzieży.
Do dziś pozostaje aktywny jako komentator wydarzeń sportowych i uczestnik paneli eksperckich. Jego wkład w rozwój polskiej piłki po zakończeniu kariery zawodniczej jest nie do przecenienia i stanowi żywy dowód, że legenda boiska może z sukcesem kontynuować misję poza murawą.
Życie prywatne i działalność społeczna
Włodzimierz Lubański przez wiele lat łączył swoje życie prywatne z działalnością społeczną. Od lat mieszka w Belgii, gdzie poślubił Barbarę, z którą doczekał się dwójki dzieci. Pomimo życia za granicą, utrzymuje silne związki z Polską i regularnie uczestniczy w wydarzeniach sportowych i patriotycznych.
Jest znany z zaangażowania w inicjatywy charytatywne i edukacyjne. Brał udział w kampaniach promujących zdrowy styl życia oraz aktywność fizyczną wśród dzieci i seniorów. Wspierał m.in. akcje Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy oraz Fundacji im. Kazimierza Górskiego. Był także ambasadorem programu "Stop zwolnieniom z WF-u", zachęcając młodzież do regularnego uprawiania sportu.
Lubański uczestniczył w licznych spotkaniach z młodzieżą szkolną oraz wydarzeniach organizowanych przez lokalne samorządy. Jego opowieści o futbolu i życiowych wartościach przyciągały tłumy słuchaczy. Wielokrotnie podkreślał znaczenie edukacji i pracy nad sobą, niezależnie od talentu.
W uznaniu zasług dla społeczności lokalnej otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Zabrza oraz Gliwic. W 2020 roku został wyróżniony medalem Pro Masovia przez Marszałka Województwa Mazowieckiego za działania promujące sport i kulturę fizyczną.
Jego życiorys to nie tylko historia wybitnego sportowca, lecz również człowieka zaangażowanego, odpowiedzialnego i oddanego wartościom społecznym. Lubański nieprzerwanie inspiruje kolejne pokolenia nie tylko grą, ale także postawą życiową.
